Banyo Suyuna Düşen Küçük Telefonun Izdırabı

Uyarı: Bugün anlatacağım şey küçüklerde, travma, beyin hasarı, grip, psikolojik bozukluk, aşk, acı, ihtiras, intikam öhö ehe yani bi takım bozukluklar yaratabilir. Bu büyük acılarla boğuşmuş, genç yaşta ölen bir telefonun hikayesidir.

O anı dün gibi hatırlıyorum, çünkü dündü. Ben ve telefonum mutlu, mesut ve bahtiyardık aynı zamanda. Ama mutluluğumuz uzun sürmeyecekti.

Avea'nın mükemmel velinimeti 5000 sms'i hunharca kullanmaya devam ediyordum. Annemin yakınmalarına dinliyormuş gibi kafa sallıyor, fakat babamı hiç mi hiç takmıyordum. Ders mi? O da neydi? Sadece telefonum ve ben vardık. Dünya artık çok farklıydı benim için.. Telefonum ve diğerleri..

Sonra kalktım ve telefonceğizimi çamaşır makinasının üzerine koyarak banyoya girdim. Ama felaketler şimdi başlayacaktı. Banyodan çıktığımda mesaj gelmiş olduğunu farkederek telefonu aldım, elim ıslak olduğu için telefonu emanet gibi tutuyordum -oda ne?!- telefon birden elimden kaydı! Herşey ağır çekimde ilerledi..

Telefon elimden kayıyor.. Yüreğim ağzıma o noktoda gelirken gözlerim faltaşı gibi açılıyor.. Telefon düşüyor.. Elimi uzatıyorum.. Telefon banyo suyunun içine ayılama dalıyor.. Bir çarpma sesi.. Elimi suya daldırışım..

Hepsi bir salise içinde oluyor sevgili blog. Telefonu sudan çıkardığımda, sudan çıkmış balık misalı çırpınıyordu ellerimde! Ölme, ölme diye yalvardım, havluyla kuruladım ama telefon birden kapandı! Hızla giyinerek odama girip kapıyı kilitledim, birini öldürmüştüm ve delilleri yok etmeliydim! Yine de bir şansım olduğunu düşünerek telefonun açma düğmesine bastım.. Ekran renklerle doldu! Bu yaşama belirtisimiydi? Yoksa beyin ölümü gerçekleşmişmiydi? Onu biraz kendi haline bıraktım. Ama heyecandan ecel terleri dökmekteydim. Odada colta atarken, beynim bir katilin beyni gibi çalışmaya başladı.

Cesedi nereye saklayacağım?

Ailem farketmeyecek mi?

Ne açıklama yapacağım?

İyi saklarsam haberleri olmaz hahaha

Kanıtları yok etmeliyim!

Saklamak mantıklı mı?

Hayır.

Gömeceğim.

*Nihahahaha*

Gidip son kez şansımı denedim, kurbanı öldü mü diye kontrol eden bir katil gibi..Ve inanamadım, lanet olasıca yaşıyordu! Tekrar öldürmeliydim -ama bir saniye- annem ne diyecekti? babam? ben ne olacaktım? gençliğim hapislerde mi geçecekti? Hayır, hayır. Telefonu açtım ve beklemeye başladım. Bu deneyimden aileme bahsedecek miydim?

Başka hasar var mı diye tuş kilidini açmaya yeltendim.. ama tuşlar çalışmıyordu! Bir sürü tuşa bastım bastım bastım.. Çalışmıyordu aptal şey! Yoğun bakımda olan, yaşayan ama kıpırdamayan hastalar gibiydi işte! Neden ölmedi ki!? Neden neden?! En iyisi tedavi ettirmekti. Başımı belaya sokmayacaktım. Servis parasını bir şekilde öderdim.

Telefon şuan serviste -öhö- yani hastanede. Yoğun bakımda ve hayat mücadelesi veriyor. Tek temennim biran önce çıkması..

O diil de.. tualetim geldi yaa..

Haydi sevgili blog, kal sağlıcakla.

Edit: Yorum gelmiyor moralim bozuluyor ağlamak istiyorum blog. Yorum yapın leaaaan :( ahaha :P